Semaver

“Sait Faik, Burgaz çaliliklarindan çekti bir kizilcik dali kopardi, kalem gibi yonttu, ucunu yasama batirdi ve yazmaya koyuldu.
Türk hikâyeciligi Ömer Seyfettin’den sonra Memduh Sevket Esendal, Fahri Celalettin gibi ustalarin sürdürdügü bir türdü. Sabahattin Ali, Refik Halit’in memleket hikâyeciligine diyalektik bir görüs katmis ve bu yeniligi ile 1940’larin tek ismi olmustu . Sait Faik ise onlarin yapmadigi bir seyi yapti. Bir konuyu degil, yasamin bir parçasini isliyordu. Bir tez savunmuyor, bir yasantiyi yansitiyordu. Insan sevgisi dolu, doga sevgisi dolu bir yüregi vardi. Neye baksa bu sevgi ile isiniyor, isiklaniyordu. Biz ancak o el attiktan sonradir ki, en önemsiz görünen insanlarin ve seylerin zevkine eristik.“
-Haldun Taner-Ölürse Ten Ölür Canlar Ölesi Degil, 1983.